سیاره مشتری: غول گازی بدون سطح، ساختار شگفت انگیز و محافظ منظومه شمسی
به گزارش مجله استخدام جدید، مشتری، بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی، برخلاف زمین و سیارات سنگی، سطح جامدی ندارد و به شکل یک کره بزرگ از گازهای هیدروژن و هلیوم در چرخش است. این سیاره که جرمی دو و نیم برابر مجموع جرم تمام سیارات دیگر دارد، به دور خورشید و بین مریخ و زحل قرار گرفته و فضایی کافی برای جای دادن بیش از هزار زمین در خود دارد. اتمسفر آن، مانند دریایی از طوفان های بی سرانجام است؛ با بادهایی که سرعتی معادل 640 کیلومتر بر ساعت دارند و تقریباً سه برابر قدرت طوفان های درجه پنج زمین هستند. در این اتمسفر متلاطم، هیچ جایی برای فرود یا قدم زدن وجود ندارد و فشار به عمق که می روید، به حدی افزایش می یابد که شرایط را برای هر گونه موجود زنده غیرقابل تحمل می نماید.
سفر به لایه های درونی مشتری: از گاز تا اقیانوسی از هیدروژن فلزی
اگر از سطح مشتری به سمت هسته آن پیش بروید، هرچه پایین تر می روید، فشار به شدت افزایش می یابد، به طوری که در حدود 1600 کیلومتر زیر سطح، هیدروژن گازی به مایع تبدیل شده و بزرگ ترین اقیانوس بدون آب در منظومه شمسی را شکل می دهد. در اعماق حدود 32 هزار کیلومتری، فشار به حدی می رسد که هیدروژن به حالت فلزی تبدیل می گردد، حالتی که تنها در شرایط شدید فشار و دما اتفاق می افتد. این هیدروژن فلزی (Metallic Hydrogen)، ماده ای است که الکترون های آن آزادانه در بین اتم ها حرکت می نمایند و رسانایی الکتریکی بالایی دارد. تا کنون تنها در شرایط آزمایشگاهی توانسته ایم آن را بازتولید کنیم. لایه های مشتری بدون مرز مشخصی به یکدیگر متصل می شوند و هیچ سطح جامدی بین این لایه های مختلف وجود ندارد. در نهایت، در مرکز این سیاره هسته ای با ترکیبی از مواد مایع و جامد و دمایی معادل 20 هزار درجه سلسیوس واقع شده است؛ دمایی سه برابر گرم تر از سطح خورشید و با فشاری معادل 100 میلیون اتمسفر زمین.
نقش حیاتی مشتری در محافظت از زمین و جاذبه آن برای پژوهش های علمی
علاوه بر جذابیت علمی و شگفتی ساختاری، مشتری نقش حیاتی در منظومه شمسی دارد؛ جاذبه بزرگ این سیاره بسیاری از شهاب سنگ ها و دنباله دارها را از مسیر برخورد با زمین منحرف نموده و احتمالاً با پیشگیری از برخوردهای فاجعه بار به زمین، به بقای زندگی روی سیاره ما یاری نموده است. هرچند مشتری شرایطی بسیار غیرقابل تحمل برای حیات دارد، اما یکی از قمرهای آن به نام اروپا (Europa)، به علت داشتن اقیانوس زیر سطحی از یخ، به عنوان یکی از برترین گزینه ها برای جستجوی حیات فرازمینی شناخته می گردد. ناسا در حال برنامه ریزی برای فرستادن ماموریت اروپا کلیپر (Europa Clipper) است که قرار است در سال 2024 پرتاب شده و تا سال 2030 به اروپا برسد. این ماموریت با آنالیز اقیانوس اروپا، سعی دارد به سوالاتی درباره احتمال وجود زندگی در این قمر پاسخ دهد.
منبع: یک پزشک