کار 4 روزه جهانی می شود؟ - مجله استخدام جدید

به گزارش جهانی اقتصادبه نقل از Economist، مطالعات در این باره نشان می دهد سرعت تغییر ویکند دوروزه به آخر هفته سه روزه در جهان -برخلاف آخرین تغییری که حدود یک قرن پیش در روز های کاری هفته رخ داد- با شتاب بالا اتفاق می افتد. این پیش بینی با توجه به استعداد اولیه در شرکت های بزرگ و کوچک برای کاهش ساعت کار مطرح شده است. کار چهارروزه در برخی کشور های اروپایی کلید خورده است.

بسیاری از مردم در طول همه گیری کرونا کار و زحمت بیشتری را متحمل شده اند. یکی از مطالعات اجرا شده از 10 هزار نفر از کارمندان یک شرکت فناوری آسیایی نشان می دهد که ساعات کل کاری شان نسبت به پیش از همه گیری 30 درصد بیشتر بوده است که شامل 18 درصد افزایش کار خارج از ساعات کاری می شود. ولی این تلاش اضافی به معنای تولید بیشتر نبوده است.

با بهبود اقتصاد ها و هجوم شرکت ها برای استخدام نیروی کار بیشتر، به نظر می رسد کارمندان قدرت چانه زنی بیشتری پیدا کرده اند. تقاضا های برخی به خصوص بلندپروازانه است. یکی از نظراتی که برای مدت ها مورد بحث اتحادیه های صنفی و برخی اقتصاددانان قرار داشته این است که مردم می توانند بدون اینکه بهره وری کلی شان کم شود مدت زمان کمتری کار کنند. آیا رویای هفته کاری کوتاه تر نزدیک است؟ انجمن دموکراسی پایدار موسوم به ALDA و موسسه مطالعاتی اتونومی در ایسلند نتایج طرح آزمایشی کاهش ساعات کاری را در سال های 2015 تا 2019 منتشر کردند.

این گزارش حدود 3 هزار کارمند را که ساعات کاری بسیاری از آن ها از 40 ساعت در هفته به 35 یا 36 ساعت در هفته کاهش یافته بود، بدون اینکه دستمزدشان کاسته شود را در بر می گرفت. دستاورد های این گزارش نشان می داد که بهره وری کل در بیشتر کارمندان کاهشی نداشته و در برخی بهبود هم یافته است. به نام مثال تعداد صورت حساب های بررسی شده دپارتمان حسابداری ریکیاویک در این دوره آزمایشی نسبت به قبل 5/ 6 درصد افزایش داشته است.

کارمندان هم فشار کمتری را تجربه کرده و احساس سلامت بیشتری داشته اند. این دوره آزمایشی اتحادیه های صنفی را تشویق کرد تا فشار بیشتری برای کاهش ساعات کاری بیاورند و کارفرمایان به سرعت عکس العمل نشان دادند. از زمان انجام این دوره آزمایشی 86 درصد از کارمندان ایسلندی ساعات کاری کمتری دارند یا این حق به آن ها داده شده است، گرچه تعیین نیست چه تعداد گزینه ساعات کاری کمتر در هفته را انتخاب نکرده اند.

از معمول شدن هفته کاری پنج روزه در غرب کمتر از یک قرن می گذرد. روسای قرن نوزدهم میلادی برای تشویق کارگران به کار بیشتر در کارخانه ها در طول هفته نیمی از روز شنبه را تعطیل می کردند. ولی برقراری پنج روز کاری و 40 ساعت کار در هفته، دهه های زیادی زمان برده است. اتحادیه ها از آن دفاع کردند، دولت ها تسلیم آن شدند و صنعتگرانی، چون هنری فورد از پیشگامان اجرای آن بودند.

توافق ماتیگنون در سال 1936 در فرانسه ساعات کاری 40 ساعت در هفته را به قانون تبدیل کرد. آمریکا قانون ساعات کاری منصفانه را در سال 1938 تصویب کرد که کارفرمایان را ملزم می کرد برای ساعات کاری بیش از 44 ساعت در هفته اضافه کاری پرداخت کنند (که بعدا در سال 1940 تبدیل به 40 ساعت کار در هفته شد) و برای کارگران حداقل دستمزد تعیین کردند که امروز حدود 684 دلار در هفته است. اما همه کشور ها این قدر سریع عمل نکردند؛ حزب کمونیست چین در سال 1995 به کارگران اجازه داد پنج روز در هفته کار کنند.

امروز شرکت ها پذیرش بهتری نسبت به ایده کاهش ساعات کاری هفته دارند. مایکروسافت و شرکت رستوران های زنجیره ای آمریکایی Shake Shack، از جمله شرکت هایی هستند که در سال های اخیر ایده چهار روز کاری هفته را در برخی از بخش های خود به اجرا درآورده اند. با این حال اجرایی کردن این کار چالش هایی هم به همراه دارد.

الگو های کاری باید برای اطمینان از اینکه کارمندان از زمان کاری خود به طور کارآتری استفاده می کنند مورد بازبینی قرار بگیرند. مایکروسافت ژاپن در سال 2019 در طرحی آزمایشی تعداد جلسات را کاهش داد و کارکنان را به افزایش همکاری های آنلاین تشویق کرد. اندازه فروش به ازای هر کدام از کارمندان نسبت به سال گذشته 40 درصد افزایش یافت.

اما پتانسیل مشتریان دلخور و رنجیده هم باید در نظر گرفته شود. یک راه حل می تواند اختصاص روز های تعطیل متفاوت به کارمندان باشد که روز های کاری را میان کارمندان تقسیم کند تا اطمینان حاصل شود هر کدامشان همیشه حضور دارند. این قبیل تغییرات شاید دلهره آور به نظر برسند، ولی همه گیری نشان داده است که راه های تازه کار کردن ممکن هستند. برای بسیاری از کارمندان ایده چهار روز کاری در هفته دیگر به اندازه 18 ماه قبل بیگانه و عجیب نیست.