آلرژی به پنی سیلین چه علائم و عوارضی دارد؟ - مجله استخدام جدید

علائم و نشانه های رایج آلرژی به پنی سیلین شامل کهیر، بثورات پوستی و خارش است. واکنش های شدید شامل آنافیلاکسی، یک شرایط تهدید نماینده زندگی است که بر سیستم های مختلف بدن تأثیر می گذارد.

تحقیقات نشان داده است که آلرژی به پنی سیلین ممکن است بیش از حد گزارش گردد - مسئله ای که می تواند منجر به استفاده از درمان های آنتی بیوتیکی کمتر مناسب و گران تر گردد. بنابراین، هنگامی که مشکوک به آلرژی به پنی سیلین باشد، برای اطمینان از برترین گزینه های درمانی در آینده، به تشخیص دقیق احتیاج است.

سایر آنتی بیوتیک ها، به ویژه آن هایی که خواص شیمیایی مشابه پنی سیلین دارند، نیز می توانند منجر به واکنش های آلرژیک شوند.

علائم

علائم و نشانه های حساسیت به پنی سیلین اغلب در عرض یک ساعت پس از مصرف دارو رخ می دهد. به ندرت، واکنش ها می توانند ساعت ها، روز ها یا هفته ها بعد رخ دهند.

علائم و نشانه های آلرژی به پنی سیلین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بثورات پوستی
• کهیر
• خارش
• تب
• تورم
• تنگی نفس
• خس خس سینه
• آبریزش بینی
• چشم های خارش دار و آبریزش
• آنافیلاکسی

آنافیلاکسی

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک نادر و تهدید نماینده زندگی است که باعث اختلال در عملکرد سیستم های بدن می گردد. علائم و نشانه های آنافیلاکسی عبارتند از:

• تنگ شدن مجاری تنفسی و گلو و ایجاد مشکل در تنفس
• حالت تهوع یا گرفتگی شکم
• استفراغ یا اسهال
• سرگیجه یا سبکی سر
• نبض ضعیف و تند
• افت فشار خون
• تشنج
• از دست دادن هوشیاری

واکنش های تاخیری ناشی از حساسیت به پنی سیلین

واکنش های کمتر شایع آلرژی به پنی سیلین روز ها یا هفته ها پس از قرار گرفتن در معرض دارو رخ می دهد و ممکن است تا مدتی پس از قطع مصرف آن باقی بماند. این شرایط عبارتند از:

• بیماری سرم: که ممکن است باعث تب، درد مفاصل، بثورات پوستی، تورم و حالت تهوع گردد
• کم خونی ناشی از دارو، کاهش گلبول های قرمز خون، که می تواند باعث خستگی، ضربان قلب نامنظم، تنگی نفس و سایر علائم و نشانه ها گردد.
• واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS) که منجر به بثورات پوستی، افزایش تعداد گلبول های سفید خون، تورم عمومی، تورم غدد لنفاوی و عود عفونت هپاتیت خفته می گردد.
• سندرم استیونز جانسون یا نکرولیز اپیدرمی سمی که شامل تاول و لایه برداری شدید پوست است.
• التهاب در کلیه ها (نفریت)، که می تواند باعث تب، خون در ادرار، تورم عمومی، گیجی و سایر علائم و نشانه ها گردد.

عوارض جانبی که واکنش های آلرژیک نیستند

ممکن است عوارض جانبی پنی سیلین را تجربه کنید - مانند سایر دارو ها - که واکنش آلرژیک به دارو نیست. بسته به نوع پنی سیلین، عوارض جانبی رایج ممکن است شامل حالت تهوع یا اسهال خفیف، سردرد یا خارش واژن باشد. علائم یا علائم عفونتی که تحت درمان هستید - یا علائم نامرتبط - نیز ممکن است به عنوان یک واکنش آلرژیک دارویی اشتباه گرفته گردد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت مشاهده علائم یا علائم آلرژی به پنی سیلین، در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید. درک و بحث در خصوص اینکه یک واکنش آلرژیک چیست، یک عارضه جانبی معمولی چیست و چه چیزی را می توانید در مصرف دارو تحمل کنید، مهم است.

اگر پس از مصرف پنی سیلین علائم واکنش شدید یا مشکوک به آنافیلاکسی را تجربه کردید با 911 تماس بگیرید یا با یاری پزشکی اورژانس تماس بگیرید.

علل

آلرژی به پنی سیلین زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما نسبت به دارو حساس می گردد - به اشتباه به دارو به عنوان یک ماده مضر واکنش نشان می دهد، گویی یک عفونت ویروسی یا باکتریایی است.

قبل از اینکه سیستم ایمنی بدن به پنی سیلین حساس گردد، باید حداقل یک بار در معرض این دارو قرار بگیرید. اگر و زمانی که سیستم ایمنی بدن شما پنی سیلین را به عنوان یک ماده مضر تشخیص دهد، آنتی بادی برای دارو فراوری می نماید.

دفعه بعد که دارو را مصرف می کنید، این آنتی بادی های خاص آن را علامت گذاری می نمایند و سیستم ایمنی را مستقیماً به این ماده حمله می نماید. مواد شیمیایی آزاد شده به وسیله این فعالیت باعث ایجاد علائم و نشانه های مرتبط با یک واکنش آلرژیک می شوند.

مواجهه قبلی با پنی سیلین ممکن است واضح نباشد. بعضی شواهد نشان می دهند که مقادیر کمی از آن در مواد غذایی ممکن است برای سیستم ایمنی بدن کافی باشد تا آنتی بادی علیه آن ایجاد کند.

پنی سیلین ها و دارو های مرتبط

پنی سیلین ها متعلق به دسته ای از دارو های ضد باکتری به نام آنتی بیوتیک های بتالاکتام هستند. اگرچه مکانیسم های دارو ها فرق دارد، اما معمولاً با حمله به دیواره های سلول های باکتریایی با عفونت ها مبارزه می نمایند. علاوه بر پنی سیلین ها، سایر بتالاکتام ها که بیشتر با واکنش های آلرژیک مرتبط هستند گروهی به نام سفالوسپورین ها هستند.

اگر به یک نوع پنی سیلین واکنش آلرژیک داشته اید، ممکن است - اما لزوماً - به انواع دیگر پنی سیلین یا بعضی سفالوسپورین ها حساسیت دارید.

پنی سیلین ها عبارتند از:

• آموکسی سیلین
• آمپی سیلین
• دیکلوکساسیلین
• نافسیلین
• اگزاسیلین
• پنی سیلین جی
• پنی سیلین V
• پیپراسیلین
• تیکارسیلین

سفالوسپورین ها عبارتند از:

• سفاکلر
• سفادروکسیل
• سفازولین
• سفدینیر
• سفپیم (ماکسیپین)
• سفوتتان
• سفپروزیل
• سفوروکسیم
• سفالکسین (کفلکس)

عوامل خطر

در حالی که هر کسی ممکن است واکنش آلرژیک به پنی سیلین داشته باشد، چند عامل می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. این شامل:

• سابقه سایر آلرژی ها، مانند آلرژی غذایی یا تب یونجه
• واکنش آلرژیک به داروی دیگر
• سابقه خانوادگی آلرژی دارویی
• افزایش قرار گرفتن در معرض پنی سیلین، به علت دوز های بالا، استفاده مکرر یا استفاده طولانی مدت
• بعضی بیماری ها که معمولاً با واکنش های آلرژیک دارویی مرتبط هستند، مانند عفونت با HIV یا ویروس اپشتین بار.

پیشگیری

اگر آلرژی به پنی سیلین دارید، ساده ترین راه پیشگیری اجتناب از مصرف دارو است. اقداماتی که می توانید برای محافظت از خود انجام دهید شامل موارد زیر است:

• به کارکنان بهداشت و درمان اطلاع رسانی کنید. مطمئن شوید که آلرژی به پنی سیلین یا سایر حساسیت های آنتی بیوتیکی شما به وضوح در سوابق پزشکی شما تعیین شده است. به سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مانند دندانپزشک خود یا هر متخصص پزشکی اطلاع دهید.
• یک دستبند بپوشید. از یک دستبند هشدار پزشکی بهره ببرید که حساسیت دارویی شما را تعیین کند. این اطلاعات می تواند درمان مناسب را در مواقع اضطراری تضمین کند.

تشخیص

یک معاینه کامل و تست های تشخیصی مناسب برای تشخیص دقیق لازم است. تشخیص اشتباه آلرژی به پنی سیلین ممکن است منجر به استفاده از آنتی بیوتیک های کمتر مناسب یا گران تر گردد.

پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، سوالاتی در خصوص علائم شما می پرسد و آزمایش های اضافی را تجویز می نماید. ممکن است برای انجام این آزمایشات به متخصص آلرژی (متخصص آلرژی) ارجاع داده شوید. این ها ممکن است شامل موارد زیر باشد.

تست های پوستی

با یک آزمایش پوستی، متخصص آلرژی یا پرستار اندازه کمی از پنی سیلین مشکوک را با یک سوزن کوچک به پوست شما تزریق می نماید. واکنش مثبت به آزمایش باعث ایجاد برآمدگی قرمز، خارش دار و برجسته می گردد.

نتیجه مثبت نشان دهنده احتمال بالای آلرژی به پنی سیلین است. نتیجه آزمایش منفی معمولاً به این معنی است که شما در معرض خطر بالای آلرژی به پنی سیلین نیستید. اما تفسیر یک نتیجه منفی دشوارتر است زیرا بعضی از انواع واکنش های دارویی را نمی توان با آزمایش های پوستی تشخیص داد.

چالش درجه بندی شده

اگر تشخیص آلرژی به پنی سیلین ناتعیین باشد، ممکن است یک چالش دارویی درجه بندی شده توصیه گردد. با این روش، شما تا پنج دوز از پنی سیلین مشکوک را دریافت می کنید که با دوز کم آغاز می گردد و تا دوز مورد نظر افزایش می یابد. اگر بدون واکنش به دوز درمانی برسید، پزشک به این نتیجه خواهد رسید که به آن نوع پنی سیلین حساسیت ندارید. شما قادر خواهید بود دارو را طبق دستور مصرف کنید.

اگر به یک نوع پنی سیلین حساسیت دارید، پزشک ممکن است یک چالش درجه بندی شده با نوعی پنی سیلین یا سفالوسپورین را توصیه کند که احتمال کمتری - به علت خواص شیمیایی شناخته شده - برای ایجاد واکنش آلرژیک وجود دارد. این به پزشک شما امکان می دهد آنتی بیوتیکی را شناسایی کند که می تواند به طور ایمن استفاده گردد.

در طول یک چالش دارویی، پزشک شما نظارت دقیقی را ارائه می دهد و خدمات مراقبت حمایتی برای درمان یک واکنش نامطلوب در دسترس است.

درمان

مداخلات برای آلرژی به پنی سیلین را می توان به دو استراتژی کلی تقسیم کرد:

• درمان علائم آلرژی فعلی
• حساسیت زدایی به پنی سیلین

درمان علائم فعلی

مداخلات زیر ممکن است برای درمان علائم واکنش آلرژیک به پنی سیلین استفاده گردد:

• قطع دارو. اگر پزشک تشخیص دهد که شما به پنی سیلین حساسیت دارید - یا احتمالاً آلرژی دارید - قطع دارو اولین قدم در درمان است.
• آنتی هیستامین ها پزشک ممکن است یک آنتی هیستامین تجویز کند یا یک آنتی هیستامین بدون نسخه مانند دیفن هیدرامین (بنادریل) را توصیه کند که می تواند مواد شیمیایی سیستم ایمنی فعال شده در طی یک واکنش آلرژیک را مسدود کند.
• کورتیکواستروئید ها کورتیکواستروئید های خوراکی یا تزریقی ممکن است برای درمان التهاب همراه با واکنش های جدی تر استفاده شوند.
• درمان آنافیلاکسی. آنافیلاکسی احتیاج به تزریق فوری اپی نفرین و بعلاوه مراقبت های بیمارستانی برای حفظ فشار خون و حمایت از تنفس دارد.

حساسیت زدایی دارویی

اگر گزینه های درمانی آنتی بیوتیکی مناسب دیگری در دسترس نباشد، پزشک شما ممکن است درمانی به نام حساسیت زدایی دارویی را توصیه کند که ممکن است شما را قادر به مصرف یک دوره پنی سیلین برای درمان عفونت کند. با این درمان، دوز بسیار کم و سپس دوز های به تدریج بزرگتر را هر 15 تا 30 دقیقه در طول چند ساعت یا چند روز دریافت می کنید. اگر بتوانید بدون هیچ واکنشی به دوز مورد نظر برسید، می توانید درمان را ادامه دهید.

مهم است که دارو را طبق دستور مصرف کنید تا تحمل خود را در طول دوره درمان حفظ کنید. اگر در آینده به پنی سیلین احتیاج دارید، باید درمان حساسیت زدایی را تکرار کنید.

شما در طول مداخله به دقت تحت نظر هستید و مراقبت های حمایتی برای درمان واکنش ها در دسترس است. حساسیت زدایی همواره موفقیت آمیز نیست و خطر واکنش های جدی وجود دارد.