سرنخ تازه ای از تعداد دایناسور تی رکس

به گزارش مجله استخدام جدید، طبق محاسبات محققان، قبل از این که زندگی سرده ای از دایناسورها به نام تیرانوسوروس رکس (تی رکس) 66میلیون سال پیش بر اثر برخورد یک سیارک به زمین سرانجام یابد، در هر مقطع زمانی حدود 20هزار دایناسور تی رکس در آمریکای شمالی زندگی می نموده اند.

سرنخ تازه ای از تعداد دایناسور تی رکس

به گزارش خبرنگاران به نقل از روزنامه خبرنگاران، این عدد دقیقی نیست و مجموع صحیح تعداد دایناسورها به دلیل عدم قطعیت اطلاعات موجود درباره مدت عمر، سرعت رشد و بالغ شدن این موجودات و همچنین سطح متابولیسم آنها ممکن است بسیار کمتر یا بیشتر بوده باشد. با وجود این، نتایج این تحقیق که به تازگی در نشریه ساینس منتشر شده است، درهای تازه ای را برای مطالعه دایناسورهایی که در گذشته های بسیار دور منقرض شده اند به روی دانشمندان می گشاید و اطلاعاتی فراتر از آنچه که ممکن است از فسیل های جداگانه به دست بیاید را در اختیار آنها قرار می دهد.

ویژگی های اسکلتی اطلاعات زیادی از یک جانور به ما می دهد. برای مثال، با نگاه به دندان های انسان می تواند فهمید این دندان برای جویدن گیاهان و گوشت مناسب است و شکل اسکلت می تواند تقریبی از سرعت دویدن فرد ارائه دهد. اما ویژگی های ظاهری نمی تواند تعداد جمعیت انسانی که در یک شهر زندگی می نمایند را به ما بگویند. فلیسا ای. اسمیت، استاد زیست شناسی دانشگاه نیومکزیکو که در این تحقیق مشارکت نداشته می گوید: چنین مطالعاتی گام های اولیه در بازآفرینی اکوسیستم های دوران کهن است. او می افزاید: ما باید فراتر از این که چه فسیل هایی در کجا پیدا شده اند گام برداریم و تصویر عظیم تر را که نحوه عملکرد اکوسیستم است ببینیم.

یک گام فراتر

چارلز آر. مارشال، استاد زیست شناسی تلفیقی دانشگاه کالیفرنیا، برکلی که راهنمایی این تحقیق را به عهده داشت می گوید: کار از اینجا شروع شد که از خودم پرسیدم فسیل دایناسوری که در دست دارم چقدر نادر است؟ آیا یک میلیون، یک میلیارد یا یک تریلیون تی رکس در روی زمین وجود داشته است؟ آیا این فسیل یکی از یک میلیون، یکی از یک میلیارد یا یکی از یک تریلیون فسیل تی رکس موجود است؟ چگونه می توانیم تعداد دایناسورهایی را که روی زمین زندگی می نموده اند بدانیم؟ ما می دانیم فسیل ها نادر هستند، اما نمی دانیم چقدر نادر هستند؟ و کار از همین سؤال شروع شد. دکتر مارشال و دانشجویان گروه تحقیقاتی اش ابزاری را که زیست شناسان از آنها برای حیوانات دوران کنونی استفاده می نمایند در خصوص دایناسورها به کار گرفتند. اساس محاسبات این گروه تحقیقاتی به این مشاهده بستگی داشت که تعداد حیوانات کوچک نسبت به حیوانات عظیم بسیار بیشتر است. برای مثال تعداد موش ها بسیار بیشتر از تعداد فیل هاست.

استفاده از قانون داموت

جان داموت، زیست شناس دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا در خصوص گونه های زنده موجود، یک رابطه ریاضی را مطرح نموده است که امروزه به عنوان قانون داموت شناخته می گردد: بین میانگین توده بدنی یک جانور با تراکم جمعیت مورد انتظار از آن گونه رابطه وجود دارد. این رابطه یک رابطه جهانی نیست اما به طور کلی برای گروه های زیادی از حیوانات مانند مارمولک ها یا پستانداران گوشتخوار به کار برده می گردد. بنابراین، در خصوص دایناسورهای تی رکس، دانشمندان نه تنها باید وزن دایناسور را می دانستند (حدود شش تن، کمی کمتر یا بیشتر) بلکه باید اطلاعات دیگری را نیز در نظر می گرفتند.یکی از این اطلاعات، متابولیسم دایناسورهاست. امروزه دیگر دانشمندان دایناسورها را مانند مارمولک های امروزی موجوداتی خونسرد نمی دانند؛ با این حال، احتمالا این موجودات مانند پستانداران خونگرم هم نبوده اند. به همین دلیل، تیم دکتر مارشال فیزیولوژی دایناسورها را چیزی بین پستانداران گوشتخوار و اژدهای کومودو در نظر گرفت. این گروه تحقیقاتی همچنین مجبور بود عدم اطمینان از محل زندگی دایناسورها در آمریکای شمالی را نیز در نظر داشته باشد. دیرین شناسان نمی دانند گستره دایناسورهای تی رکس محدود به محل پیداشدن فسیل آنها در غرب ایالات متحده و کانادا بوده یا این موجودات غول پیکر در مناطق دیگری با آب و هوایی مشابه آمریکای شمالی-از آلاسکا تا مناطق شرقی- نیز زندگی می نموده اند.

عددی قابل توجه

از آنجا که هنوز چیزهای زیادی در خصوص دایناسورها ناشناخته است، این گروه تحقیقاتی به دنبال رسیدن به یک پاسخ قطعی نبود بلکه فقط می خواست محدوده اعداد و ارقام قابل قبول را مشخص کند. دکتر مارشال می گوید: در خصوص بیشتر اطلاعات دیرینه شناسی، مشخص یک عدد مشخص کار دشواری است اما می توان محدوده کمینه و بیشینه را درمورد آنها حدس زد. محاسبات دانشمندان تعداد دایناسورهای تی رکس عظیمسال را 20هزار نشان داد که عددی قابل توجه است. این عدد نشان دهنده توزیع پراکنده دایناسورها، معادل دو دایناسور در منطقه ای به وسعت واشنگتن است. البته میزان قطعیت نداشتن این برآورد بسیارزیاد بود. شبیه سازی های رایانه ای، با احتمال 97/5درصد نشان می دهند در هر مقطع زمانی دست کم 1300دایناسور عظیمسال وجود داشته اما تعداد آنها بیشتر از 328هزار نبوده است. اگر 20هزار عدد درستی باشد، در طول 2/4 میلیون سالی که تی رکس ها روی زمین زندگی نموده اند، در مجموع حدود 2/5 میلیارد دایناسور عظیمسال روی زمین وجود داشته است.با این حال دکتر مارشال 20هزار را عدد کمی می داند. وی می گوید این که این تعداد بتواند دو میلیون سال دوام بیاورد غیرقابل تصور به نظر می رسد. او معتقد است این تعداد کم می توانسته با یک طاعون وحشتناک یا چیزی شبیه آن از بین برود. به عقیده دکتر مارشال جمعیت تی رکس ها ممکن است ده ها هزار یا شاید 100هزار یا 200هزار بوده باشد. بخش عمده ای از عدم قطعیت به این دلیل است که قانون داموت مطلق نیست. برای مثال جگوارها و کفتارهای لکه دار هر دو از پستانداران گوشت خوار با اندازه یکسان هستند، اما تراکم جمعیت کفتارها 50برابر بیشتر است.

همچنین در این مطالعه تی رکس های جوان تر شمارش نشدند. تحقیقات سال های اخیرنشان می دهد تی رکس های نوجوان، گونه تقریبا متفاوتی بوده اند. ممکن است تعداد آنها بیشتر از عظیمسالان بوده باشد اما تعداد کمی فسیل از آنها یافت شده که نشان می دهد بیشتر آنها از این دوره از زندگی جان سالم به در برده اند یا این که احتمال باقی ماندن استخوان های تی رکس های نوجوانان کمتر است.دکتر مارشال فکر می نماید پاسخ سؤالش را یافته است: از هر 80میلیون تی رکسی که تا به امروز وجود داشته ، فقط حدود یک مورد به فسیل تبدیل شده است، هرچند محتمل است در پرجمعیت ترین مناطق این تعداد، بسیار بیشتر و معادل 1 در 16هزار بوده باشد.

منبع: جام جم آنلاین
انتشار: 12 خرداد 1400 بروزرسانی: 12 خرداد 1400 گردآورنده: estekhdamjadid.ir شناسه مطلب: 1684

به "سرنخ تازه ای از تعداد دایناسور تی رکس" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "سرنخ تازه ای از تعداد دایناسور تی رکس"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید