برف چیست؟ ، برف واقعا چه رنگی است؟ - مجله استخدام جدید

به گزارش گروه وبگردی خبرنگاران؛ برف، زیباترین پدیده ای که شاید شادی بسیاری از افراد گردد.

پدیده ای که کمتر کسی پیدا می گردد که دوست نداشته باشد در هوای سرد برف بازی کند و یا آدم برفی بسازد.

اما سوالی که در این بین مطرح می گردد این است که اصلا؛ برف چیست و چگونه تشکیل می گردد و آیا رنگ آن واقعا سفید است؟!

در همین راستا خبرنگاران اقدام به جمع آوری مطالبی پیرامون این موضوع نموده است که پیشنهاد می کنیم مطالعه آن را از دست ندهید.

برف چیست؟

بَرف یکی از ریزش های آسمانی و نیز نام پوششی است که از آن بر زمین تشکیل می گردد.

زمانی که هوای گرم به بالای آسمان صعود می نماید، بخار آب را هم همراه خودش به بالا به داخل آسمان می برد. در بالای آسمان بخار آب سرد شده و قطره های آب دور ذرّه های ریز گرد و غبار موجود در هوا تشکیل می گردد. مقداری از بخار آب هم به شکل بلور های ریز یخ منجمد می گردد که قطره های آب سردشده را جذب می نماید.

بیشتر بدانید: چرا نباید برف بخوریم؟

قطره ها به شکل بلور های یخ منجمد شده و کریستال های بزرگ تری را تشکیل می دهد که آن ها را برف ریزه می نامند. برف ریزه ها به هنگام سنگین شدن، پایین تر می آیند.

ریشهٔ نام برف

واژهٔ کنونی برف از واژهٔ وَفْر wafr یا وَفْرَه wafra در زبان پهلوی گرفته شده است. برف در زبان کهن پهلوی به شکل های سْنیزَگ، سْنیخَر و سْنوی snoy نیز آمده است که همگی با واژهٔ snow در زبان انگلیسی و Schnee در زبان آلمانی هم ریشه اند.

برف چگونه تشکیل می گردد؟

برف یک گردهمایی از کریستال های فشرده شده یخ است. وضعیت این مجموعه فشرده شده نمایانگر ویژگی های مختلفی از قبیل: رنگ، دما و وزن هم ارز آب است.

چگونگی تشکیل برف به زبان ساده

مرحله شکل گیری در اتمسفر

اینکه یک طوفان زمستانی بتواند به فراوری برف بینجامد به شدت به دما بستگی دارد. اینجا منظور دمایی نیست که ما در سطح زمین احساس می کنیم. تشکیل شدن برف هنگامی رخ می دهد که دمای اتمسفر زمین در نقطه انجماد آب (صفر درجه سانتی گراد یا 32 درجه فارنهایت) یا پایین تر از آن قرار داشته باشد.

این مطلب را از دست ندهید: راهکارهای طب سنتی برای جلوگیری از سرماخوردگی در روزهای برفی

وجود هرچه کمتر رطوبت در هوا نیز عامل موثر دیگر این فرآیند است. اگر دمای سطح زمین در نقطه انجماد یا پایین تر از آن قرار داشته باشد، برف به زمین خواهد نشست؛ اگرچه هنگام حاکم بودن شرایطی خاص امکان نشستن برف در دمایی بالاتر از نقطه انجماد در سطح زمین نیز وجود دارد. در این حالت، دانه های برف هنگام رسیدن به این لایه گرم تر آغاز به ذوب شدن می نمایند. از آنجایی که ذوب شدن پدیده ای گرماگیر است، دمای هوا در اطراف به سرعت در اطراف دانه های برف کاهش پیدا می نماید و فرآیند ذوب شدن آهسته می گردد. به عنوان یک قائده کلی اگر دمای سطح زمین از 5 درجه سانتی گراد (41 درجه فارنهایت) بیشتر گردد، امکان تشکیل برف وجود نخواهد داشت.

کریستال های برف

پس از آنکه کریستال های برف در اتمسفر زمین تشکیل شدند، با حذب قطرات آب اطراف خود رشد می نمایند. دانه های برفی که در نهایت در سطح زمین قابل مشاهده هستند حاصل گردهمایی همین کریستال های یخی هستند. تصویر بزرگ نمایی شده بالا با استفاده از یک میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ (SEM) گرفته شده است. رنگ های کاذبی که به طور معمول در تصاویر میکروسکوپ های SEM دیده می شوند، در پردازش های کامپیوتری افزوده می شوند. مثلا در این تصویر شکل های مختلف دانه برف را برجسته نموده است.

ببینید: اسرارآمیزترین عجایب جهان

با وجود اینکه افزایش دما عامل محدودنماینده تشکیل برف است، اما کاهش دما به هیچ عنوان نمی تواند دانه های برف را به لرزه بیندازد. تا زمانی که منبعی از رطوبت و راه هایی برای بالا رفتن هوا وجود داشته باشد، دانه های برف می توانند در دما های به شدت پایین نیز تشکیل شوند. اما حقیقت این است که سنگین ترین بارش های برف لزوما در برودت شدید هوا اتفاق نمی افتد. معمولا دمای 9 درجه سانتی گراد (15 درجه فارنهایت) یا حتی گرم تر از آن، بستر مناسبی برای بارش برف است. تا آستانه ای معین افزایش دما با شدت بارش برف رابطه مستقیم دارد. به این دلیل در دما های بالاتر هوا بخار آب بیشتری دارد.

شکل گیری در لایه سطح زمین

باید در نظر داشت که مناطق بسیار سرد، ولی خشک، به ندرت بارش برف را به خود می بینند، چراکه برای تشکیل برف مقداری رطوبت نیز احتیاج است. به عنوان مثال دره های خشک قطب جنوب، بزرگترین منطقه عاری از برف این قاره را تشکیل می دهند. این دره ها به نسبت دمای پایینی دارند، اما رطوبت آنجا بسیار کم است و جریان های قوی باد نیز هر رطوبت باقی مانده در هوا را جذب می نمایند. به عنوان یک نتیجه گیری، مناطق به شدت سرد، بارش برف کمتری دارند.

گودال های درون برف آبی دیده می شوند

در اکثر مواقع لایه های برف آبی رنگ دیده می شوند. اما اگر گودالی در سطح ایجاد کنیم، در این حالت برف به عنوان یک فیلتر عمل نموده و یک نور را بسیار جذب و یک نور دیگر را منعکس می نماید. برف موجود در اعماق تمایل دارد نور قرمز را جذب و نور آبی را بازتاب دهد. به عمین دلیل گودال های موجود در تصوی بالا آبی رنگ دیده می شوند.

ببینید: تصویر دیدنی ناسا از بارش برف در ایران

ویژگی سطح دانه برف پس از بارش، به شکل اصلی کریستال ها و شرایط آب و هوایی در هنگام بارش برف بستگی دارد. به عنوان مثال هنگامی که بارش برف همزمان با وزش باد های شدید باشد، کریستال های برف به قطعات کوچکتری شکسته می گردد و در بسته بندی های چگال تری قرار می گیرند. پس از بارش برف، دانه های برف ممکن است تا مدت ها باقی بمانند، ذوب و یا تبخیر شوند. اگر برف برای مدت زیادی روی زمین بنشیند، بافت، اندازه و شکل تک تک دانه های آن حتی هنگامی که دمای هوا پایین تر از نقطه انجماد باشد، تغییر می نمایند. همچنین ممکن است در طول زمین ذوب یا تبخیر ویا همراه با لایه های بعدی برف فشرده شوند.

در طول فصل زمستان، توده های فشرده و سخت شده برف بر روی هم انباشته می گردد و ساختار پیچیده لایه ای را تشکیل می دهد که انواع مختلف دانه های برف را در بر می گیرد. این لایه ها شرایط آب و هوایی هنگام رسوب را بازتاب می دهند و همچنین تغییرات پوشش برف در گذر زمان را گزارش می نمایند.

یک دانه برف چقدر می تواند بزرگ باشد؟

دانه های برف حاصل گردهمایی تعداد زیادی از کریستال های برفی هستند. اکثر دانه های برف از 1.3 سانتی متر کوچکتر هستند. تحت شرایط خاص که شامل دمای نزدیک به نقطه انجماد، باد ملایم و شرایط ناپایدار جوی، دانه هایی بسیار بزرگتر و غیرمعمول با اندازه ای در حدود 5 سانتی متر نیز می توانند شکل بگیرند. هیچ اندازه معمولی برای ابعاد یک دانه برف وجود ندارد، بنابراین سایز دقیقی نمی توان برای آن متذکر شد.

برف چه رنگی است؟

به طور کلی، برف و یخ را با ظاهر یکنواخت و سفید رنگی می شناسیم؛ چرا که نور مرئی سفید رنگ است. بخش عمده از پرتو های نور مرئی پاشیده شده بر روی سطح یخ و برف بدون هرگونه انحرافی معین که منجر به دیده شدن بیشتر یک رنگ خاص گردد، بازتاب می نماید. اکثر مواد طبیعی نور خورشید را جذب می نمایند و همین موضوع باعث بروز رنگی معین در آن ها می گردد. اما برف با بازتابیدن اکثر نور خورشید رسیده به سطحش، لباسی سفید را بر تن می نماید.

ببینید: حقایقی عجیب از کره زمین که شما را شگفت زده می نماید

اگرچه ممکن است برف گاهی به رنگ آبی نیز دیده گردد. هنگامی که امواج نور به درون برف یا یخ نفوذ می نمایند، دانه های برف بخش عمده ای از نور را پراکنده می نمایند. اگر بنا باشد نور در هر جهتی پراکنده گردد، احتمال وقوع رویداد های مختلفی وجود خواهد داشت. اگر شما در برف چاله ای حفر کنید، در درون آن احتمالا رنگی متمایل به آبی را خواهید دید. این نور آبی، به دلیل مسیر نسبتا طولانی مدتی است که نور در طول برف و یخ طی نموده است. به لایه های برف و یخ به عنوان یک فیلتر نگاه کنید. اگر تنها یک سانتی متر ضخامت داشته باشد، تمام پرتو های نور از آن ها عبور خواهند کرد. اما اگر ضخامت لایه برف یا یخ حدود یک متر باشد تنها نور آبی که طول موج طولانی دارد قادر به عبور خواهد بود.

ذرات و ارگانیزم (اندامگان) های موجود در کمپلکس برف نیز می توانند در تغییر رنگ آن دخالت داشته باشند. به عنوان مثال برف هندوانه احتمالا منظره ای قرمز یا صورتی خواهد داشت. این رنگ همچنین می توانید به دلیل وجود جلبک های آب های شیرین که زنگیزه قرمز دارند نیز مشاهده گردد. برف هندوانه در هنگام تابستان در مناطق مرتفع آلپ و همچنین نواحی قطبی ساحلی بسیار رایج است.

تاثیر برف بر صوت

ویژگی ها و سن برف بر نحوه حرکت امواج صوتی در آن تاثیر گذار است و می تواند بسته به شرایط، آن را افزایش و یا در اصلاح خفه کند. به عنوان مثال، مردم عمدتا اشاره می نمایند که چرا صوت پس از بارش باران دچار تغییراتی می گردد. هنگامی که لایه ای ضخیم و پف نموده از برف بر روی زمین می نشیند، امواج صوتی به راحتی جذب سطح برف می شوند و صدا آهسته و آهسته تر، اما زمان و شرایط جوی می تواند سطح لایه برف را تغییر دهد. اگر سطح لایه ذوب و مجددا یخ بزند، برف سخت تر و لطیف تر می گردد. در این حالت امواج صوتی بهتر منعکس می گردد و یا به عبارت دیگر واضح تر به نظر می رسد و می تواند تحت این شرایط مسافت طولانی تری را بپیماید.

این مطلب را از دست ندهید: عجایب هفت گانه جدید جهان

لایه برف همچنین ممکن است بشکند و دچار خلل و فرج گردد. هنگامی که شما بر روی یک لایه برف که از تعداد زیادی دانه های یخی زیر تشکیل شده است، پا می گذارید، در واقع باعث متراکم شدن این دانه ها می شوید. با افزایش تراکم، دانه های برف با یکدیگر اصطکاک خواهند داشت. در این حالت هرچه دما کمتر باشد، اصطکاک بیشتری میان دانه های برف خواهیم داشت. در نهایت شکستگی ناگهانی لایه برف منجر به فراوری صدای آشنایی از شکستن برف خواهد شد.

برف به عنوان یک عایق

برف عایق بسیار خوبی است. به همین دلیل است که بسیاری از حیوانات برای گذران خواب زمستانی خود گودالی در برف حفر می نمایند. در میان کریستال های انباشته شده برف درصد بسیار بالایی از هوا وجود دارد و از آنجایی که هوا به سختی در آن ها جابجا می گردد، امکان انتقال گرما به طرز چشمگیری کاهش می یابد. لایه های برفِ تازه و فشرده نشده، معمولا 90 تا 95 درصد هوا در خود جای داده اند. بسیاری از حیوانات از این قابلیت عایق بودن به نفع خود استفاده می نمایند؛ به طوری که درون آن نقب می زنند و زمستان خود را آنجا سپری می نمایند.