نگاهی به کاربرد پزشکی فلوس (خرنوب هندی) - مجله استخدام جدید

نویسندگان: کوهویی لینگ، چوا تانگ کیان، تان چای هون

مترجمان: دکتر حسین حسین زاده، دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی

نام علمی (خانواده):

Cassia fistula L. (Leguminosae)

نام انگلیسی:

Golden Shower Tree, Indian Labrnum, Purging Cassia

نام فارسی:

فلوس (خرنوب هندی)

مشخصات:

Cassia fistula L. درختی بزرگ است که تا ارتفاع 10 متر رشد می نماید. برگ ها، یک در میان، پر مانند، 3-8 جفت برگچه، تقریباً بیضوی و رو به یک طرف هستند. برگ فلوس برای بیماری های پوستی (شیره برگ) بهبود زخم، عفونت های قارچی پوست و تحریک پوستی (شیره برگ های جوان) فلج صورت و روماتیسم (ضماد) به کار می رود. گل ها متراکم، زرد درخشان و با قطر حدود 4-5 سانتی متر هستند. غلاف میوه، بلند، 30-60 سانتی متر، استوانه ای، قهوه ای رنگ و حاوی تعداد زیادی دانه است.

منشأ:

بومی هند و سریلانکا.

ترکیبات شیمیایی:

فیستوکاسیدین، اسید کریزوفانیک، کریزوفانول، کلیتورین، سنوزید A و B، کریزوفانئین و ترکیبات دیگر.

کاربرد در طب سنتی:

از مجموع قسمت های گیاه برای سیاه زخم، سوختگی، سرطان، یبوست، تشنج، هذیان، اسهال، اسهال خونی، سوزش ادرار، صرع، تب، آنفولانزا، سنگ کلیه، وجود خون در ادرار، کورک، سیفیلیس، تومورها و کرم های انگلی استفاده می گردد برگ فلوس برای بیماری های پوستی (شیره برگ) بهبود زخم، عفونت های قارچی پوست و تحریک پوستی (شیره برگ های جوان) فلج صورت و روماتیسم (ضماد) به کار می رود. مغز سیاه رنگ موجود در میان دانه، مرهمی شناخته شده برای یبوست است. از این قسمت گیاه بعلاوه به عنوان مسهل، برای روماتیسم و مارگزیدگی، درمان عفونت های باکتریایی (مغز دانه همراه با برگ Cassia angustifolia) بیماری های کبدی، بیماری قلبی، درمان تب، سقط آور، مرهم استفاده می گردد و برای کبد، گلو، بیماری های چشمی، تشنج و جراحات مفید است. دانه گیاه اثر استفراغ آور، ضد نفخ و اشتهاآور دارد و برای یبوست، یرقان، سرطان و سیفیلیس به کار می رود. از ریشه فلوس به عنوان مسهل استفاده می گردد در حالی که پوست ریشه برای تمیز کردن زخم ها به کار می رود ریشه بعلاوه به عنوان قابض، مقوی، تب بر، برای بیماری های پوستی، جزام، سل، سیفیلیس و صرع به کار می رود.

بیشتر بخوانید: سوختگی؛ از پیشگیری تا درمان

آثار دارویی:

ضد میکروب، آنتی کولینرژیک، ضد باروری، ضد التهاب، ضد نئوپلازی، آنتی اکسیدان، کاهنده فعالیت عصبی، محافظ کبد، پایین آورنده کلسترول خون، ضد لشمانیا، لاروکش، و بهبود دهنده زخم.

مسمومیت زایی:

با مصرف دوز بیش از حد یا مصرف طولانی مدت، ممکن است از دست دادن الکترولیت ها، به ویژه یون پتاسیم، آلدسترونیسم، آلبومینوری، وجود خون در ادرار، مهار حرکات روده ای و ضعف عضلانی اتفاق بیفتد. به ندرت ممکن است آریتمی قلبی، نفروپاتی، ادم و افزایش تحلیل استخوانی ایجاد گردد.

موارد منع مصرف:

در بیماری های التهابی روده و آپاندیس موارد منع مصرف دارد. در طی دوران بارداری و شیردهی نباید مصرف گردد. در بچه ها زیر 12 سال استفاده نگردد.

تداخلات دارو - گیاه:

با ملین های آنترانوئید تداخل دارد. افزایش اثر استروئیدهای مؤثر بر قلب، ممکن است اتفاق بیفتد. بعلاوه ممکن است اثر داروهای ضد آریتمی تحت تأثیر قرار بگیرد.

پی نوشت:

برای مشاهده پی نوشت های این کتاب به منبع مقاله مراجعه گردد.

منبع مقاله :

لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: دکتر حسین حسین زاده - دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.

منبع: راسخون